Als we opstaan schijnt de zon (gelukkig) weer uitbundig. We gaan even naar de lobby om op internet te kijken hoe het met de tropische storm staat. De storm gaat richting Haiti. Dus voor ons valt het mee. Vandaag willen we graag naar de International Bazaar. Het is een toeristisch gebeuren met allemaal winkeltjes en restaurantjes. Volgens verschillende reviews is het er na zonsondergang niet echt veilig meer voor toeristen. We kunnen op verschillende manieren naar de Bazaar. Ik vind het het leukste om met de lokale bus te gaan. Het is een klein stukje lopen naar ‘bushalte'. De bushalte ligt in de struiken. Op een bankje en een paar losse stoelen liggen kranten. Volgens mij moet dit de bekleding voorstellen.Als we bij de bushalte aankomen staat er een hele gammele minivan klaar. Ze hebben maar liefst 12 zitplaatsen in dat kleine busje gemaakt. Als je achterin zit dan moet je eerste allemaal klapstoeltjes in klappen. Het schuimrubber puilt aan alle kanten uit de leren bekleden en wordt met touwen bijelkaar gehouden. Voor slechts $1,25 per persoon worden we naar de Grand Bazaar gebracht. Het busje zit hutje mutje vol en op het moment dat ie stil staat is het er bloedheet. Uiteraard zit er geen airco in het wrak en moeten we het doen met de raampjes die open kunnen. De chauffeur is er ééntje van het kaliber ‘pikzwart' heeft slechts één of twee boven tanden. Omdat ze zo spierwit zijn vallen ze extra op. Als hij ons bij de Bazaar afzet geeft hij ons een kaartje mee met zijn telefoonnummer.... dan kunnen we hem bellen als we weer terug willen.......dat is toch vreemd; de chauffeurs van Connexxion in Arnhem hebben nog nooit gezegd als je weer terug wilt ;-). Als we bij de Bazaar aankomen valt ons één ding meteen op: Op een enkeling na is de Bazaar uitgestorven. De winkeltjes zijn wel open en voor ieder ‘hok' zitten één of meerdere donkere dames. Al bij het uitstappen van busje begint het gearmoe al. Als vliegen op een hoop stront komen ze op ons af. De verkoopvrouwtjes zijn gewoon heel erg opdringerig en ‘no, thank you' accepteren ze gewoon niet. Eentje wordt zelfs een beetje onbeschoft. Ze zegt: What the hell blablabla.... de rest is onverstaanbaar. Heel vervelend. Het enige wat ze bereiken is dat wij als een speer voorbij de winkeltjes hollen en niet kijken wat ze allemaal te koop aanbieden. De sukkels. Een stukje verderop hebben ze het wel begrepen en laten ze ons gewoon rondsnuffelen. Leuke souveniers hebben we er niet kunnen vinden. Het is toch allemaal oude meuk. Er zitten dingen bij die mij aan mijn jeugd deden denken..... dan kun je wel nagaan hoe oud die meuk was. Ik denk dat we al met al een klein uurtje op de Bazaar zijn geweest. Of het nu uitgestorven was omdat het laagseizoen is of omdat iedereen weet dat er alleen maar oude spullen te koop zijn? Ik weet het niet. We bellen de buschauffeur en binnen 5 minuten komt hij er al aan. Het busje zit binnen no-time weer helemaal volgepropt met mensen. Hij zet ons weer netjes af bij Port Lucaya. Bij de Dive In gaan we even lunchen. We nemen vis, friet en fruit. Daarna gaan we met de watertaxi weer naar Taino Beach waar we de rest van de dag onder een hele grote parasol op ligbedjes genieten van het strand en de zee. Om 19.00 uur gaan we met de watertaxi weer terug. Douchen en omkleden in het hotel en avondeten in ons favoriete restaurant 'Sabor'. Voorzover wij weten zullen wij (en de rest van de Bahamas) morgen geen last hebben van de storm. De kans bestaat wel dat het in het weekend erg zal regenen in Miami. Maar ja, dat zien we dan wel weer.