Vandaag moeten we weer vroeg uit de veren. Om 5.45 uur gaat de wekker alweer. Het is dan nog donker. Snel weer wassen en aankleden en weer de koffers in pakken. Toch iedere keer een heel gedoe om de spullen er weer in te krijgen. Om half 7 staan we buiten en even later komt de Jorge, de eigenaar van de Bridge of Cordova, ons ophalen. Met een minivan brengt hij ons naar Port Everglades. Dit is de opstapplaats voor de cruiseschepen. Vandaag gaan we naar de Bahamas. We hebben een cruise and stay geboekt. Dus we gaan met een cruiseship naar de Bahamas. Op Grand Bahama stappen we uit daar blijven we 3 dagen. Op vrijdagmiddag gaan we weer terug. Nou dachten wij dat de Bahamas Amerikaans grondgebied was maar dat is dus niet zo. Bij aankomst bij Port Everglades moesten we eerst de bagage laten checken. Toen door paspoortcontrole en vervolgens inchecken bij de cruisemaatschappij en daarna de bagage inleveren. Al met al zijn we een daar een uur druk mee. Dan is het zover. We kunnen aan boord. Het is jammer dat er naast ons cruiseschip een enorme knots van een cruiseschip lag..... Die van ons leek daardoor klein maar dat kon de pret niet drukken. Vanaf het moment dat we de bagage in moesten leveren moesten we aan alles en iedereen die maar bewoog fooi betalen. Aan de bagagesjouwer $1,00 per koffer. Aan de ontbijtbediende $2,00 per persoon enz. Zelfs die gast die ons onze cabin aanwees hield zijn hand op. Hem hebben we maar even overgeslagen de cabin lag slechts 15 meter verderop. Ik had deze cabin voor $55,00 bijgeboekt. Ik dacht dat is handig voor onze bagage anders loop je daar ook maar mee te zeulen op zo'n schip. Achteraf bleek dus dat we de koffers moesten inleveren en wij alleen handbagage mee mochten nemen. We hadden dus een cabin voor Piet Snot..... het enige voordeel was dat we nu een prive wc hadden. Ook niet echt vervelend trouwens als je met honderden en misschien wel duizenden mensen een tijd op het schip moet verblijven. Op het schip is van alles te doen, onder andere een casino, zwembad, gameruimte, entertainment enz. We beginnen met een ontbijtbuffet. Prima geregeld en genoeg variatie. Je ziet sommige mensen de borden zo volladen alsof ze in dagen niets gegeten hebben. Uiteraard krijgen ze niet alles naar binnen geschoven en soms zitten ze de blazen en te puffen; zo vol zitten ze. De stumpers. Alweer raken we elkaar even kwijt op de boot maar in dit geval is dat niet erg. Het is mooie manier om het hele schip te verkennen. Als je op het schip van binnen naar buiten wilt of andersom dan moet je door hele zware deuren heen. Toen ik wilde kijken of ik Arnjo of één van de kinderen buiten zag had ik met veel moeite deze open gekregen. Net voordat ik de deur los wilde laten zag ik een grote neger aankomen dus ik hield de deur open voor hem. Hij pakte deur aan en zei, met zo'n knauwerige accent, zoiets van : 'I know God is praying for ya, my white sista' '. Nou, mijn dag kan niet meer stuk. We vermaken ons verder prima om de boot. Ik durf het haast niet te zeggen omdat dat zo ontevreden klinkt maar ik had er iets meer van verwacht. Ik had verwacht dat het meer luxe zou uitstralen. Om 7.30 uur zijn we aan boord gegaan en om 13.30 uur komen we aan op de Bahamas. Het eerste wat je ziet zijn de prachtig witte stranden en het heldere water. Weer moeten we door de paspoortcontrole. Buiten staan er allemaal minivans klaar. Je loopt naar het bord waar de naam van je hotel opstaat en de rest gaat vanzelf. Het is nog een heel eind met de taxi. Ik schat zo'n 20 tot 25 minuten en dat voor $5,00 per persoon (is nog geen euro 3,50). Dan komen we bij ons hotel aan. Pelican Bay Hotel at Lucaya. Alle hotels zien er mooi uit maar wij vinden onze natuurlijk het mooiste. Onze kamer heeft een prachtig uitzicht over de baai. Het appartement is gewoon super. Eigenlijk is het bestemd voor slechts twee personen. Er zijn echter drie bedden (een tweepersoonsbed en een 1-persoons bed). De sofabank kan ook als bed gebruikt worden als je met z'n vieren bent. Het wordt dus nog even vechten dus wie in het sofabed moet slapen vannacht. Om 16.00 uur gaan we de boel buiten maar eens verkennen. Eigenlijk is het veel te warm om op dit tijdstip naar buiten te gaan. Je ziet dan ook haast niemand op straat. Op een haast verlaten plein staat bij die sidderende hitte een donkere dame zich uit te sloven met wat dansen en zingen. Het arme mens. In de buurt zien we een klein hutje waar vis verkocht wordt. We kopen een visje (een soort lekkerbekje) en een conch salade (ook vis met veel tomaat en olijfolie). We delen het met z'n vieren; een lekker klein hapje tussendoor. We eten het op op het bijna verlaten plein op. Terug bij het hotel wordt er nog even gezwommen en gedouched. Iedereen moet natuurlijk even de ‘regendruppeldouchekop' uitproberen. Daarna nog even lekker relaxed op ons balkon gezeten en van het uitzicht genoten. 's Avond eten we een superlekkere steak hamburger. Ik was altijd anti-hamburger maar ik ben helemaal ‘om'. Het is overigens geen gewone hamburger hoor. Vlak voor het slapen gaan zien we op de televisie dat er een kans bestaat dat er maar liefst twee tropische stormen zich kunnen ontwikkelen in de buurt van de Bahamas. Morgen maar de ogen en oren goed openhouden.