5.45 uur gaat de wekker al af. Vandaag gaan we met de kayak de Everglades in. Spannend dus. We trekken allemaal een lange broek aan en een shirt met lange mouwen. Om 6.30 uur zitten we aan het ontbijt. We zien nog een gezin zitten met lange broeken aan dus we zijn niet de enige die op safari gaan. Om 7.00 uur komt Patrick, onze guide, ons halen. Patrick ziet er op een afstand uit als stoere vent maar als je hem een tijdje van dichtbij hebt geslagen dan verander je al gauw van mening. Zo vond ik al vrij vlot dat de naam Patricia beter bij hem paste. Zijn haar droeg hij in ‘guitig' paardestaartje. Patricia vertelde ons voor vetrek waar we precies heen zouden rijden, hoe de Everglades ontstaan zijn en dat er sinds 14 jaar niet zoveel muskieten zijn geweest als dit jaar. Hmm, hebben wij weer. Hij adviseert ons om zo'n tropenhoedje te kopen met een muskietennet ervoor. Veronique ziet alweer een ‘bad hairday' voor zich maar stemt toch vrij vlot toe. We zijn de muggen van gisteren nog niet vergeten. Om half acht gaan we met 12 man op pad. Twee Nederlandse gezinnen en één gezin uit Zwitserland. Het is nog vroeg en daardoor nog heel rustig op de weg, we komen nauwelijks auto's tegen maar Patricia rijdt als een slak naar de plaats waar we met de kayak het water in moeten. In de tussentijd praat zij aan één stuk door. Wel hele interessante informatie hoor! Hij is eerst een soort van aardrijkskunde leraar geweest op een vrij hoog niveau en sinds een klein jaar woont hij in de Everglades en geeft zulke excursies. Je kunt bijvoorbeeld ook een trip maken van meerdere dagen met de kayak. Het andere Nederlandse gezin heeft gekozen voor twee duo kayaks/kayakken, de rest had een eigen kayak. Toen mijn kayak het water op geduwd werd durfde ik de eerste 5 minuten niet eens adem te halen. Het ding wiebelde bij iedere beweging vreselijk. Ja, ik had er op dat moment spijt van dat we deze excursie geboekt hadden. Maar al gauw wen je daaraan en gaat het beter. We moesten een hele grote plas over varen en doken daarna al vrij vlot de mangroves in. Het was steeds een heel gevecht om tussen de wortels en takken door te varen, helemaal omdat niemand echt ervaring had met kayakken. Hoewel we maar vrij langzaam vooruit kwamen gingen we toch steeds de mangroves in. Volgens Patrick was het er niet erg diep, ongeveer 1 meter, maar was de bodem bedekt met een hele dikke laag modder. Het water zelf was roetzwart en er hing een vieze rotte lucht. Het ene moment zag ik Arnjo in gevecht met een kluwe luchtwortels en andere moment zaten Veronique en Rebecca vast tussen de takken. Op een gegeven moment was ik Rebecca en Arnjo uit het oog verloren. Veronique peddelde voor mij uit. Soms hoorde je een plonsje van een vliegende vis. Ik heb ze alleen gehoord maar niet gezien. En nou komt het..... plotseling hoorde Veronique en ik een hele grote, lompe plons. Dat kunnen maar twee dingen zijn. Één: het is een alligator of twee het is Arnjo die uit de kayak is gedonderd. Omdat het vrije lange tijd stil bleef daarna gingen wij uit van het eerste. Maar toen opeens hoorde wij Crocodile Dundee roepen: 'Karin, help, ik ben uit de kayak gevallen'. Wer-ke-lijk waar..... ggrr tss, je neemt hem mee op vakantie maar.... Ik heb Patries geroepen en ben naar Arnjo toe gevaren. Ohhhh, de drek die zat op zijn hoofd. Hij stonk een uur in de wind en hij stond tot aan zijn knieen in de modder. ‘Of ik effe wilde helpen'. Ik dacht ik laat Patricia wel helpen hij heeft tenslotte meer ervaring met dit soort situaties. Ik was allang blij dat ik zelf een beetje relaxt in die boot kon zitten. Patricia was in ieder geval niet van plan om zich vies te maken. We moesten de kayak van Arnjo omgekeerd op de punt van MIJN kayak zien te krijgen zodat deze leeg kon lopen. Waarom de keuze op mijn kayak was gevallen weet ik niet maar voelde mij er niet happy bij. Ik weet hoe onbenullig Arnjo op zulke momenten kan doen. Hij is dan in staat om zowel dekayak als mij koppie onder te drukken. Na veel vijven en zessen en heleboel geharrewar LAG Arnjo op zijn buik in de kayak. ‘Niks meer aan doen' zei ik nog maar Particies vond deze positie niet optimaal om aan land te komen dus moest Arnjo zich nog omdraaien. Je had het moeten zien! Godsamme, wat een gehuu (wat een raar woord ?!) allemaal. Maar goed, eindelijk zat ie weer in zijn bakkie. Zeiknat en een enorm rood hoofd. Zijnnetje heefthij nog op. Toen bleek dat hij een peddel kwijt was. Die heeft hij tijdens zijn val vast twee meter de modder ingedrukt want we hebben ‘m nergens meer kunnen vinden. Niet veel later komen we weer op open water. Arnjo heeft zo'n beetje alle spieren verrekt die hij maar heeft maar hij heeft alles weer onder controle. Wat wij niet onder controle hebben zijn de muskieten. Hoewel wij ons goed en regelmatig insmeren met DEET prikken de muggen gewoon door de kleding heen. Zelfs door de spijkerbroek heen! Na 3,5 uur varen komen we tegen 11.00 uur weer terug bij de auto. Als Arnjo uit de kayak stapt hangt er nog een paar kilo modder aan z'n gympen. De kayaks/kayakken worden weer op de trailer gebeurd en we kunnen weer terug naar ons verblijf. Een geweldige ervaring was het weer (zowel het kayakken in de Everglades als de koelbloedige actie van Arnjo). Rond half 12 zijn we weer thuis en ligt er een lunchpakketje voor ons klaar. Een heerlijk broodje, water, een koekje en een snoepje. Maar voordat we gaan eten moet eerst Arnjo, met kleren al, onder douche. Wat een lucht, zeg. Vanmiddag moet hij die kleren weer aan want dan gaan we met de airboat de Everglades in.

Om 14.00 uur zijn we bij de airboaten. Onze chauffeur heet Kevin. Het schijnt dat je opleiding van 1 jaar moet hebben voordat je zelfstandig een airboat mag besturen en je moet minimaal 3 jaar ervaring hebben voordat je toeristen mag rondvaren. We hebben 1 uur lang in de airboat gezeten. Wat was dat fantastisch! Tussen de mangroves door (deze keer waren de waterwegen niet zo smal als met kayak vanochtend) en over open water met gras. Soms gaf hij een dot gas en gooide de boot in een soort slipstream. Echt super! We waren weer van de tenen tot aan de oren ingepakt maar dat was achteraf niet nodig geweest. Onderweg hebben we maar 1 alligator gezien. Bij terugkomt besluiten we om een paar mijl verderop te rijden. Daar ben je er verzekerd van dat je alligators ziet. En inderdaad: we zien er genoeg. We durven niet al te dichtbij te komen want die beesten zijn op het land heel erg snel. Een paar keer gaan we de auto uit om ze van dichtbij te bekijken. Tegen 17.00 uur zijn we weer terug en trekken we de winterkleding. We drinken even wat bij een naast gelegen restaurantje. Nog even een snelle duik in het zwembad. Deze keer gaan we met de auto naar hetzelfde restaurant. Het was ons gisteren goed bevallen dus waarom niet? Nu nemen we nog even een voorgerechtje. Het heet ‘Taste of the Everglades' en het bestaat uit Gator, Frog legs en Conch Flitters. Dat laatste is iets met vis. Volgens Arnjo was het slak (nou maar hopen dat het Patrick niet was).

Even puur ter informatie. Arnjo heeft in zijn nek maar liefst 25 muggenbulten. Zijn kuiten waren altijd al fors maar nu zijn ze rood en strakgespannen. Maar.... Veronique spant de kroon. Zij heeft alleen al op haar rechterbovenarm inclusief schouderblad 114 muggenbulten en dan heb ik de dubbele bulten voor één gerekend. Soms zie je een rode vlek met wel drie of vier witte bulten. Op haar benen heeft ze er minstens 163 want die heb ik net even in de gauwigheid geteld. Het arme kind. Gelukkig hebben we goed spul tegen jeuk dus dat scheelt. Nou, morgen weer verder.