08.00 uur: de familie Knots is wakker en klaar om aan de grote reis te beginnen. Ik was een beetje gespannen. Zijn we niets vergeten? Is alles nu geregeld? enz. Je kent het wel. Hierdoor raakte ik lichtelijk opgefokt en dat sloeg al gauw over op Arnjo en de kids. Toen Veronique tot de conclusie kwam dat haar hagel nieuwe, peperdure haarconditioner voor meer dan de helft was leeggelopen in de toilettas werd ik helemaal niet goed. Dus dat werd even mauwen, mopperen en grommen. Na veel poetsen, schrobben, uitspoelen en drogen konden we eindelijk, als een happy family, op pad. Grappig trouwens dat we dit 'vertrek ritueel' (even mauwen en mekkeren) iedere keer weer opvoeren, een half uur voordat we vertrekken.

Om 9.45 uur pakken we de trein naar Schiphol.Dit gaat perfect. Zonder vertraging en zonder overstappen komen we klokslag 11.00 uur midden op Schiphol aan.Nadat we de koffers ingeleverd hebben gaan we nog even wat drinken op het panorama terras. Bij de paspoort- en handbaggage-controle gaat bij Rebecca het alarm af. Ze wordt zelfs gefouilleerd. Uiteraard vinden ze niks maar waarom het ding afging? We weten het nu nog niet.

Om 14.00 uur vertrekt het vliegtuig. We vliegen langs Engeland en de Faro Eilanden naar IJsland. Een vlucht van 3 uur. Zondagochtend had ik al ingecheckt via internet. Ik had voor 4 plaatsen gekozenbij de nooduitgang zodat we heel veel beenruimte hadden. Ideaal. Vanuit de lucht ziet IJsland er kaal en verlaten uit. Het lijkt op een maandlandschap met hier en daar wat kraters. Vanuit de lucht hebben wij niet 1 boom kunnen ontdekken en de bodem is niet groen van het gras maar bruin. Het vliegveld, Keflavik, is een schattig klein vliegveld. Behalve een paar winkeltjes en restaurantjes valt er niet veel te beleven maar het is toch leuk dat we kunnen zeggen dat we in IJsland zijn geweest. Op het vliegveld eten we een frietje en hamburger en/of hotdog. Het smaakt ons goed. In het totaal moeten we 1.50 uur wachten op het vliegveld voordat het volgende vliegtuig vertrekt. Dus echt lang wachten hoeven we niet. Vlak voordat we weer aan boord kunnen zien we een toestel landen met heel groot de naam 'Iron Maiden' erop. Veel mensen lopen er naar toe om er een foto van te maken. De staart van het vliegtuig is heel apart beschilderd. Het schijnt dat Iron Maiden met de ‘Last Frontier World Tour 2011' begint of al bezig is. Om 17.30 uur plaatselijke tijd vertrekken we richting Toronto. Het laatste uur hebben we veel last van turbulentie. Je kunt niet lezen, zo schudt het vliegtuig. En dan..... eindelijk..... zien we Toronto. Vanaf Keflavik is het precies 6 uur vliegen. Het is in Toronto maar liefst 29 graden en dat om 20.00 uur! Eigenlijk waren we van plan om met het openbaar vervoer naar het hotel te gaan maar we zijn moe en het is warm en klam. Dus zijn we gelijk in een taxi gestapt en nog geen half later waren we bij ons hotel. Hotel Delta Chelsea. We hebben een kamer met een balkon en een klein beetje cityview. We zien een klein stukje van Yonge street. Één van de bekendste en sowieso de langste straat van Noord Amerika. In het restaurant in de Lobby bestellen we nog een slice pizza, lekker, en wat te drinken. Om 22.30 gaan we slapen. Een mooie tijd zou je denken maar voor ons is dan eigenlijk 4.30 uur. We vallen allevier direct in een coma.